Skip to main content
ActueelArtikelen

Werkgeluk in de publieke sector: Ervaar voor wie je het doet

Lisa Warmenhoven (links) tijdens haar interim opdracht bij werk en ontwikkelbedrijf Den Haag Werkt

Het gevoel om echt iets bij te dragen aan de maatschappij: veel mensen zijn ernaar op zoek. Als interim directie & bestuursadviseur zorgt Lisa dat besluitvormingsprocessen op strategisch en tactisch niveau succesvol verlopen. Lisa kijkt terug op drie klussen waarin zij dicht bij de uitvoering stond en hoe ze daar haar maatschappelijke sprankel ontdekte. Lees hieronder haar verhaal:

Afgelopen maand ben ik verrast met een prachtig oranje boeket aan huis: alweer twee jaar in dienst bij Derksen & Drolsbach! Terwijl ik de stelen snijd en een vaas pak, komen er een aantal mooie momenten van de afgelopen jaren in mij op en tegelijkertijd ook een aantal vragen. Hoe kijk ik terug op mijn werk? Waar krijg ik energie van? Ik word mij ineens heel bewust van de sterke samenhang tussen maatschappelijke impact en datgene wat mij gelukkig maakt in mijn werk. ‘Maatschappelijke impact’, wellicht een wat abstract begrip als je het zo leest. In deze terugblik neem ik je graag mee hoe ik hier nu betekenis aan geef.

Van start bij Derksen & Drolsbach

Derksen & Drolsbach kwam via een goede vriend op mijn pad terecht. Tijdens het eerste gesprek klikte het meteen. Dit had niet alleen te maken met de informele familiaire sfeer op kantoor, maar ook met een belangrijk uitgangspunt van Derksen & Drolsbach: duurzame maatschappelijke impact maken met een gedreven, enthousiaste club consultants. Iedereen bij Derksen & Drolsbach wil graag zijn of haar steentje bijdragen aan brede maatschappelijke thema’s. Ook ik krijg hier enorm veel energie van.

Opdracht 1: Pilot Ouderenzorg

Twee jaar geleden ben ik gestart als adviseur van een bestuurder bij een zorginstelling in Zuid-Holland. Mijn opdracht was om een vruchtbare samenwerking tussen huisartsen en specialisten ouderengeneeskunde in de regio op te zetten. Hiervoor heb ik een projectplan voor een pilot ontwikkeld en de juiste mensen en organisaties betrokken. Tijdens mijn opdracht bezocht ik verschillende zorginstellingen om te bespreken of en hoe samenwerking mogelijk zou zijn.

Op locatie bij de zorginstellingen viel het mij op hoe belangrijk het voor bewoners is om herkenbare gezichten om zich heen te hebben, zeker voor ouderen met dementie. Ik zag dat de huisarts in voorgaande jaren een sterke vertrouwensband met bewoners had opgebouwd en hen daardoor vaak bij naam kende. Dit was een kans: wanneer de huisarts zich verbindt aan het werk van de specialist ouderengeneeskunde, ontstaat er een soepele overgang van zelfstandig wonen naar wonen in een zorginstelling. Ouderen houden zo een sterker thuisgevoel. Door de expertise van de specialist ouderengeneeskunde voor complexe zorgvragen aan huis aan te bieden, kunnen zij bovendien zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Het realiseren van de pilot, en verbindingen die ik daarvoor legde, was een belangrijkste eerste stap voor het opzetten van deze samenwerking.

Ineens had ik direct contact met de mensen voor wie ik het werk daadwerkelijk deed en daarmee ook met de soms pijnlijke of ongemakkelijke situaties waarin zij terecht komen.

Tijdens deze opdracht was het voor mij enorm bijzonder en tegelijkertijd confronterend om aan het werk te zijn tussen de ouderen. Ineens had ik direct contact met de mensen voor wie ik het werk daadwerkelijk deed en daarmee ook met de soms pijnlijke of ongemakkelijke situaties waarin zij terecht komen. Deze ervaring gaf mij meer begrip van de doelgroep, waardoor ik mij makkelijker in hun situatie kon inleven en meer energie kreeg om voor hen een verschil te maken.

Uit de praktijk: Verdriet om vergeten bezoek

Af en toe kwam ik na een dag werken in een van de zorginstellingen geëmotioneerd thuis, door het besef dat dementie één van de meest voorkomende ouderdomsziektes is. Wat ik heb gezien is keihard werkende verpleging, mensen die er alles aan doen om deze ouderen een mooie en liefdevolle laatste woonplaats te bieden. Tegelijkertijd bekroop mij een eng gevoel dat dit wellicht ook mijn toekomst is: teruggaan naar het niveau van een kind. Vaak als ik op de gang zat te werken, kwam er een man naar mij toe die mij vertelde dat hij zo verdrietig was omdat zijn zoon nooit op bezoek kwam.

Vanuit mijn ooghoek zag ik de man soms uren voor de ingang zitten wachten. Op dat moment wist ik nog niet dat zijn zoon dagelijks langskwam. De verpleging wist daar heel goed mee om te gaan: ze maakten even een praatje of organiseerden een activiteit en konden zo zijn aandacht altijd wel weer op iets anders richten. Dit gaf mij een warm gevoel. Zulke liefdevolle zorg wens ik mijn eigen ouders toe en in zo’n omgeving wil ik ook zelf graag oud worden. Het drong tot mij door hoe belangrijk het is om te investeren in zorg waarin de mens centraal staat.

Van Haagse ivoren toren naar direct contact

Als Rijksambtenaar (wat ik hiervoor was) sta je in de ivoren toren van het Haagse al snel veraf van de werkelijke situatie en gebruik je termen als ‘de burger’ of ‘de maatschappij’. Meestal komt het niet dichterbij dan een gesprek met een brancheorganisatie of belangenbehartiger. Bij de opdrachten die ik tot dusver ad interim vanuit Derksen & Drolsbach heb uitgevoerd, was dit anders. Hier krijg ik de kans om direct in verbinding te staan met de mensen waarvoor ik het werk doe.

Opdracht 2: Directieadvies COA

Zo ook tijdens mijn opdracht bij het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA). Ik was gevraagd om de directeur Opvang & Begeleiding te adviseren. Het COA bevond zich op dat moment in een reorganisatie met het doel beter te kunnen inspelen op de alsmaar veranderende situatie. Ik hield mij voornamelijk bezig met de implementatie van deze reorganisatie.

Ondanks dat mijn werkzaamheden grotendeels plaatsvonden op het hoofdkantoor in Den Haag – dat vanuit de uitvoering bij het COA evengoed wordt gezien als het hullie in het Haagse – was de verbinding met de uitvoering voor mij een hele openbaring en kwam deze dagelijks heel dichtbij. Iedere keer dat ik overleg op een nieuwe locatie had (voornamelijk AZC’s), nam ik even de tijd om een rondje te lopen en alles in mij op te nemen. Ik probeerde mij in te beelden wat een bewoner zou zien als hij of zij daar voor het eerst zou verblijven. In de stukken die ik schreef en bij elk overleg dat ik voerde, nam ik in mijn achterhoofd mee: ‘ik doe dit werk omdat ik graag iets wil betekenen voor de mensen die hier verblijven’.  Zo zag ik bijvoorbeeld hoe we het ‘welkomspakket’ voor nieuwe asielzoekers persoonlijker konden maken.

Uit de praktijk: Leven met trauma

Ik was op locatie bij het AZC in Almere. Opeens hoorde ik een jongetje van zo’n acht jaar oud heel hard gillen en huilen. Toen ik uit het raam keek, zag ik hem midden op het speelplein op de grond liggen. Hij lag daar helemaal alleen en net op het moment dat ik naar buiten wilde gaan, zag ik een van mijn collega’s naar hem toelopen. Het jongetje stond op, droogde snel zijn tranen en rende weg. Er klopte iets niet aan deze situatie. Mijn collega vertelde dat het jongetje in z’n broek had geplast, maar schrok toen hij door mijn collega werd benaderd en ineens deed alsof er niks aan de hand was. Die dag realiseerde ik mij dat ik omringd werd door mensen die de rest van hun leven moeten leven met trauma’s of andere impactvolle ervaringen. En dat dit ook de reden is dat ze uiteindelijk hier, in onze opvanglocatie, terecht zijn gekomen. Toen voelde ik pas écht waarvoor ik daar aan het werk was: voor hen.

Werkgeluk door directe impact

Hoe langer ik erbij stil sta, hoe meer ik besef dat maatschappelijke impact en werkgeluk voor mij sterk met elkaar samenhangen. Mijn energie en motivatie om maatschappelijk het verschil te maken, haal ik uit de mensen voor wie ik het doe: de man die op zijn zoon aan het wachten is in de zorginstelling, het jongetje op het speelplein van het AZC in Almere. Hoe dichter ik bij de mensen sta waarvoor ik het werk doe, hoe meer voldoening het werken in de publieke sector mij geeft – op welk niveau ik dan ook zit. Want er is een reden dat ik ’s ochtends opsta en direct achter mijn laptop kruip, dat ik meeting na meeting naar mijn scherm staar en de tiende versie van een memo aan het typen ben. Ik was dan ook erg blij toen ik eind vorig jaar, na maanden van thuiswerken, voor mijn huidige opdracht bij werk- en ontwikkelbedrijf Den Haag Werkt op locatie mocht rondlopen.

Mijn energie en motivatie om maatschappelijk het verschil te maken, haal ik uit de mensen voor wie ik het doe.

Opdracht 3: Corona-aanpak Den Haag Werkt

Den Haag Werkt, onderdeel van Sociale zaken en Werkgelegenheid gemeente Den Haag, heeft mij gevraagd hen te adviseren over de Corona-aanpak. Ik heb onder andere een inventarisatie gemaakt van de beschikbare werkplekken voor een veilige werkomgeving voor de medewerkers van de sociale werkplaats. Zo kan een kwetsbare doelgroep weer bevlogen 100% aan het werk.

De sociale werkplaats wordt primair vaak nog gezien als een beschermde werkplek. Het is echter veel meer dan dat. Het is een omgeving waar buitengewoon gemotiveerde mensen de mogelijkheid krijgen om zichzelf te ontwikkelen en het beste uit zichzelf te halen. Voor deze kwetsbare doelgroep is een vast dagelijks ritme en regelmaat enorm belangrijk. Niet meer volledig aan het werk kunnen gedurende de Coronacrisis, is voor hen dan ook een extra moeilijke opgave. Rondlopend op de werkplaats besefte ik dat digitaal werken in coronatijd voor deze doelgroep geen optie is, de urgentie voor een veilige werkomgeving is daardoor heel hoog. Door met mijn Corona-aanpak deze doelgroep weer volledig aan het werk te helpen, bouwen deze mensen weer een ritme op en voelen ze zich weer trots op hun werk. Maar bovenal krijgen ze het gevoel dat ze volledig meedraaien in de maatschappij. Zo maken zij op hun beurt het verschil.

Zo blijf ik het verschil maken

Al deze ervaringen neem ik mee in mijn toekomstige opdrachten en werk. Door dicht bij de uitvoering te hebben gestaan, snap ik een stuk beter hoe ik ook verschil kan maken op tactisch en strategisch niveau. Zo haal ik de échte wereld binnen in de Haagse ivoren toren. Terugkijkend op de afgelopen twee jaar is mij duidelijk geworden hoe belangrijk het is om die maatschappelijke impact als kompas te gebruiken. Voor de mensen waar het om gaat en voor mijn eigen werkplezier.

Sprankelt het bij jou ook als het gaat om het maken van maatschappelijke impact? Ga op ontdekkingsreis naar waar jij je werk écht voor doet en hoe dat jouw werkgeluk vergroot.

Benieuwd hoe Derksen & Drolsbach bij jouw organisatie het verschil kan maken? Neem contact op met Lisa. Ze is te bereiken op lisa@derksendrolsbach.nl

Lisa Warmenhoven Consultant