Voor de tweede reeks columns vroegen wij Renate, Robert en Hugo om na te denken over de vraag: Inzetten op ontwikkeling, hoe zie jij dat? Robert bijt de spits af.
Sinds de tweede lockdown, al voelt het momenteel alsof de eerste nooit echt voorbij is gegaan, heb ik een nieuwe hobby gevonden. Het volgen van MOOC’s (Massive Open Online Courses) via verschillende platformen. Het afgelopen weekend werd mijn geest geprikkeld door een college van professor Paula Caproni van de University of Michigan over ‘a sustainable career’. Oftewel een ’duurzame carrière‘. Een duurzame carrière sluit volgens de professor aan op je persoonlijke drijfveren en zorgt voor voldoende financiële zekerheid om in je persoonlijke behoeften te voorzien. Ook is het flexibel genoeg om mee te bewegen met veranderde persoonlijke omstandigheden en interesses in de verschillende stadia van je leven. De professor concludeert dat een duurzame carrière alleen werkt wanneer je continu investeert in je persoonlijke ontwikkeling zodat je altijd aantoonbaar waarde kan toevoegen aan je omgeving.
Op zich nog niet zo verbazingwekkend, maar het blijft mij toch bezighouden. Ik vind met name de gedachte dat ‘duurzaam’ gaat over continue ontwikkeling en waarde toevoegen inspirerend. Voor mij gaat duurzaamheid dan over blijvende waarde toevoegen aan je omgeving in plaats van behouden wat er is. Het gaat dan dus niet langer over inzetten op CO2-neutraal maar op CO2-negatief. Vanuit dit perspectief heeft duurzame landbouw betrekking op het verbeteren van het landschap, biodiversiteit, dieren en planten in plaats van enkel natuurbehoud. De kern van duurzame economische groei gaat dan over investeren in de groei van productie en consumptie die de welvaartsbeleving van komende generaties verbetert.
Het mooie is dat je deze invalshoek ook in je persoonlijke leven kan toepassen. Naast een duurzame carrière denk ik meteen aan duurzame relaties. Duurzame relaties gaan voor mij dan niet langer over het gericht hebben en onderhouden van contact, maar er voor elkaar zijn. Duurzaam is ook elkaar helpen in persoonlijke ontwikkeling en zo het maximale uit jezelf en je talenten te halen, in welk opzicht dan ook. Dit is tevens de reden waarom Hugo en ik vijf jaar geleden D&D zijn begonnen.
Nu ik zo over duurzame ontwikkeling nadenk vraag ik mij af wat dit zou kunnen betekenen voor een duurzame Uitvoering bij de overheid? De Uitvoering staat dan centraal in de driehoek Burger, Departementen en Tweede Kamer. Niet langer is de Uitvoering enkel de monopolist die de burger zijn diensten oplegt maar ook de belangbehartiger van de burger richting Departementen en Tweede Kamer. Niet langer zijn zij alleen opdrachtnemer voor het uitvoeren van beleid maar ook opdrachtgever voor het opstellen van uitvoerbaar beleid. Niet langer zijn zij een kostenpost in de begroting maar een manier om idealen te realiseren.
Ik ben ervan overtuigd dat dit alleen werkt als je continu investeert in de ontwikkeling van mensen zodat de Uitvoering, ondanks alle veranderingen, altijd aantoonbaar waarde kan toevoegen aan de driehoek Burger, Departementen en Tweede Kamer. Alleen zo gaan de aanbevelingen van de Tijdelijke Commissie Uitvoering (TCU) in het rapport “Klem tussen balie en uitvoering” resultaat opleveren. Het samenspel tussen de Tweede Kamer, Departementen, Uitvoeringsorganisaties en Burger is geen technocratische dans tussen stakeholders met verschillende belangen. Het heeft betrekking op mensen en hun onderlinge duurzame relaties. De overheid dient daarom in te zetten op het toevoegen van waarde voor burger en maatschappij. Dat is pas duurzame ontwikkeling.
Mede-oprichter
